Çocuktum ufacıktım

çocuktum, ufacıktım

top oynadım, acıktım

buldum yerde bir erik

kaptı bir ala geyik

geyik kaçtı ormana

bindim bir ak doğana

doğan, yolu şaşırdı

kaf dağından aşırdı

attı beni bir göle;

gölden çıktım bir çöle

çölde buldum izini

koştum, tuttum dizini

geyik beni görünce

düştü büyük sevince

verdi bana bir elma

dedi: 'dinlenme, durma

dağdan yürü, kırdan git

altın köşke çabuk yet

seni bekler ezeli

orda dünya güzeli

bin yıllık çile doldu!'

bunu dedi, kayboldu

yedim sırlı elmayı

gördüm gizli dünyayı

gündüz oldu, geceler;

ak sakallı cüceler

korkunç devler hortladı

cinler, cirit oynadı

kesik başlar yürürdü

saçlarını sürürdü

bir de baktım, melekler

başlarında çiçekler

devlere el bağlıyor

gizli gizli ağlıyor

kılıcımı çıkardım

perileri kurtardım

kurtardığım periler

adım adım geriler

kanadını açardı

selam verir, kaçardı

az, uz gittim, dolaştım

altın köşke ulaştım

bir kapısı açıktı

öteki kapanıktı

kapalıyı açarak

açığa vurdum kapak

at önünde et vardı

it, ot yemez ağlardı;

otu ata yedirdim

eti ite yedirdim

açtım bir elmas oda;

dev şahı uykuda

gördüm, kestim başını

dedim: 'ey dev, nerede?

nerede dünya güzeli?'

dedi: 'elinde eli!'

döndüm, baktım. bir kırgız

elbiseli güzel kız

durmuş, bakar yanımda

şimşek çaktı canımda

güldü, dedi: 'türk beyi!

tanıdın mı geyiği?

kimse, beni bu devden

alamazdı. ancak sen

kaya deldin, dağ yardın

geldin, beni kurtardın'

ah o imiş anladım

sevincimden ağladım

dedim, turan meleği!

türkün yüce dileği!

yüz milyon türk bu anda

seni bekler turanda

haydi, çabuk varalım

karanlığı yaralım;

sönük ocak canlansın

yoksul ülke şanlansın

indik, iti okşadık

at sırtına atladık

geçtik nice dağ, kaya

geldik demirkapıya

kapanması, çok yıldı,

'açıl!' dedim, açıldı.

yol verince gizli yurt,

aldı bizi bir bozkurt,

kaf dağından geçirdi,

türk eline getirdi.

Ziya Gökalp